ประวัติความเป็นมาของ
บางกะเจ้า
ในอดีต บางกะเจ้าถูกใช้เพื่อการเกษตรเป็นหลัก โดยมีป่าชายเลนและพื้นที่ชุ่มน้ำซึ่งเป็นพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์สำหรับชุมชนเกษตรกรรมและประมง อย่างไรก็ตาม เมื่อกรุงเทพฯ ขยายตัวอย่างรวดเร็วในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 จึงนำไปสู่ความกังวลที่เพิ่มขึ้นเรื่องความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมและการสูญเสียพื้นที่สีเขียว ภัยคุกคามจากการพัฒนาพิ้นที่กระตุ้นให้เกิดการเคลื่อนไหวระดับรากหญ้าและความพยายามในการอนุรักษ์เพื่อปกป้องบางกะเจ้า
อย่างไรก็ตาม แม้จะมีความพยายามในการอนุรักษ์เหล่านี้ บางกะเจ้าก็ยังเผชิญกับความท้าทายและผลด้านลบของการพัฒนาพื้นที่ การขยายตัวของเมืองและอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็วในพื้นที่ใกล้เคียงส่งผลให้แม่น้ำเจ้าพระยาเกิดมลพิษ ซึ่งคุกคามคุณภาพน้ำและระบบนิเวศของบางกะเจ้า นอกจากนี้ การตัดไม้ทำลายป่าและการบุกรุกยังก่อให้เกิดภัยคุกคามอย่างมากต่อความสมบูรณ์ของป่าชายเลนและพื้นที่ชุ่มน้ำในพื้นที่
เมื่อมองไปข้างหน้า ความร่วมมืออย่างต่อเนื่องระหว่างหน่วยงานภาครัฐ องค์กรไม่แสวงหากำไร และชุมชนท้องถิ่น จะเป็นสิ่งสำคัญในการแก้ไขภัยคุกคามต่อการอนุรักษ์ป่าบางกะเจ้าในปัจจุบัน
พ.ศ. 2323
การถือกำเนิดของเกาะ
ใน พ.ศ. 2323 กรมเจ้าท่าในสมัยนั้นได้ขุดคลองขนาดเล็กเพื่อย่นระยะเวลาการเดินเรือของเรือเดินทะเลประมาณ 18 กิโลเมตร แม้ว่าในเวลาต่อมาคลองนี้มีการสร้างเขื่อนกั้นน้ำขึ้นเพื่อป้องกันการปล่อยน้ำทะเลเค็มลงในแม่น้ำเจ้าพระยาเพื่อลดทำลายพืชและสัตว์น้ำโดยน้ำเค็ม ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แนวคิดของเกาะบางกะเจ้าก็เกิดขึ้น
พ.ศ. 2520
พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชฯ ทรงกำหนดให้บางกะเจ้าเป็นพื้นที่อนุรักษ์สีเขียว
จากการชี้นำของพระมหากษัตริย์ไทย บางกะเจ้าได้รับการกำหนดให้เป็นพื้นที่อนุรักษ์สีเขียวในปี พ.ศ. 2520 ตามมติคณะรัฐมนตรี ปัจจุบันพื้นที่ดังกล่าวอยู่ภายใต้การควบคุมของ 6 ตำบลที่แยกจากกัน
พ.ศ. 2538
พระราชบัญญัติส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ
ในช่วง พ.ศ. 2520 เป็นต้นมา รัฐบาลไทยเริ่มตระหนักถึงความสำคัญทางนิเวศวิทยาของบางกะเจ้าและได้ดำเนินการทางกฎหมายที่สำคัญเพื่อปกป้องพื้นที่ดังกล่าว ในปี พ.ศ. 2538 รัฐบาลได้กำหนดให้บางกะเจ้าเป็นพื้นที่อนุรักษ์ผ่านพระราชบัญญัติคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ การกำหนดดังกล่าวถือเป็นช่วงเวลาสำคัญในประวัติศาสตร์ของพื้นที่ โดยเป็นสัญญาณที่แสดงถึงการยอมรับอย่างเป็นทางการถึงความสำคัญทางสิ่งแวดล้อมและความจำเป็นในการอนุรักษ์
พ.ศ. 2544-2548
ผังเมือง 1 และ 2
แผนพัฒนาบางกะเจ้าฉบับแรก พ.ศ. 2544 ได้จำกัดการพัฒนาอย่างเข้มงวดทั้งในพื้นที่อนุรักษ์และพื้นที่ส่วนที่เหลือของเกาะ
แผนผังเมือง พ.ศ. 2548 อนุญาตให้พัฒนาพื้นที่ส่วนใหญ่บนเกาะตราบใดที่การพัฒนามีพื้นที่ไม่เกิน 200 ตารางเมตร
พ.ศ. 2556
ผังเมืองสมุทรปราการ
แผนผังเมืองรองที่ก่อให้เกิดข้อโต้แย้งนี้ เปิดโอกาสให้มีการก่อสร้างเพิ่มมากขึ้นด้วยการอนุญาตให้ขายที่ดินที่ได้รับการคุ้มครองให้กับผู้พัฒนา และเพิ่มปริมาณที่ดินโดยรวมในบางกะเจ้าที่สามารถพัฒนาได้อย่างมีนัยสำคัญ
พ.ศ. 2562
กฎหมายควบคุมสิ่งแวดล้อม
กฎหมายควบคุมสิ่งแวดล้อม พ.ศ. 2562 จำกัดปริมาณการก่อสร้างที่สามารถทำได้ในบางกะเจ้าอย่างมาก โดยมีการห้ามสร้างอาคารพาณิชย์ใหม่ ห้ามสร้างอาคารบนที่ดินของรัฐ และจำกัดความสูงของอาคาร แต่น่าเสียดายที่ภาพถ่ายดาวเทียมแสดงให้เห็นว่ามีการพัฒนาจำนวนมากเกิดขึ้นแล้วในช่วงเวลาที่กฎหมายควบคุมสิ่งแวดล้อมนี้ออกมา
